avorto

avorto
ā-verto (arch. -vorto; in MSS. also abverto; cf. ab init. ), ti, sum, 3, v. a., to turn something away from a place, to avert, turn off, remove, etc. (opp. adverto).
I.
Lit.
A.
In gen.
a.
Constr. aliquem ab or with the simple abl.; the limit designated by in with acc. (more rarely by ad ):

ab saxo avortit fluctus ad litus scapham,

Plaut. Rud. 1, 2, 76: Jup. Te volo, uxor, conloqui. Quor ted avortisti? Alc. Est ita ingenium meum:

Inimicos semper osa sum optuerier,

id. Am. 3, 2, 18:

(M. Lepidus) Antonio diadema Caesari imponente se avertit,

Cic. Phil. 5, 14; id. Balb. 5, 11:

aliquid ab oculis,

id. N. D. 2, 56, 141:

nos flumina arcemus, dirigimus, avertimus,

turn off, id. ib. 2, 60, 152; so Liv. 41, 11, 3: quod iter ab Arari Helvetii averterant, had turned aside their march from Caes. B. G. 1, 16 et saep.:

locis seminis ic tum,

Lucr. 4, 1273:

Italiā Teucrorum regem,

Verg. A. 1, 42:

a ceteris omnium in se oculos,

Liv. 2, 5, 6:

in comitiorum disceptationem ab lege certamen,

id. 3, 24, 9:

ab hominibus ad deos preces,

id. 6, 20, 10: se alicui, instead of ab aliquo. Col. 6, 37, 10.—And poet. with acc.:

quo regnum Italiae Libycas averteret oras,

Verg. A. 4, 106. —With dat.:

Quod mihi non patrii poterant avertere amici,

Prop. 4, 24, 9; so Val. Fl. 3, 491.—Also without an antecedent ab (since this is included in the verb) with in with acc.:

in fugam classem, Liv 22, 19, 11: dissipatos in fugam,

id. 34, 15, 2; hence absol.:

mille acies avertit avertetque (sc. in fugam),

put to flight, id. 9, 19, 17.—
b.
Pass. in mid. signif. with the acc., in the Greek manner, to turn away from:

equus fontes avertitur,

Verg. G. 3, 499 (cf. the Gr. apostrephesthai to hudôr, and aversari):

oppositas impasta avertitur herbas,

Stat. Th. 6, 192; Petr. 124, 248.—
c.
As v. n. avertere = se avertere, to turn one's self away, to retire:

ob eam causam huc abs te avorti,

Plaut. Mil. 4, 2, 83:

ecce avortit,

id. ib. 2, 2, 50:

dixit et avertens roseā cervice refulsit,

Verg. A. 1, 402:

tum prora avertit,

id. ib. 1, 104:

avertit et ire in Capitolium coepit,

Gell. 4, 18, 4 al. —
B.
To take away, drive away, carry off, steal, embezzle, to appropriate to one ' s self:

pecuniam publicam,

Cic. Verr. 2, 1, 4:

compertum publicam pecuniam avertisse,

Tac. H. 1, 53:

aliquid domum tuam,

Cic. Verr. 2, 3, 19:

praedam omnem domum avertebant,

Caes. B. C. 3, 59:

intellexistis innumerabilem frumenti numerum per triennium aversum a re publicā esse ereptumque aratoribus,

Cic. Verr. 2, 3, 69 fin.:

auratam Colchis pellem,

to carry off, Cat. 64, 5:

quattuor a stabulis tauros,

Verg. A. 8, 208:

avertere praedas,

id. ib. 10, 78:

carā pisces avertere mensā,

Hor. S. 2, 4, 37.—
II.
Trop.
A.
To turn, divert a person from a course of action, purpose, etc.:

accusandi terrores et minae populi opinionem a spe adipiscendi avertunt,

Cic. Mur. 21:

avertant animos a spe recuperandae arcis,

Liv. 9, 24, 11:

qui mentem optimi viri a defensione meae salutis averterant,

Cic. Sest. 31:

ut nec vobis averteretur a certamine animus,

Liv. 1, 28, 5:

animum a pietate,

id. 7, 5, 7:

aliquem ab incepto avertit,

id. 23, 18, 9:

a philosophiā,

Suet. Ner. 52.—
B.
Aliquem, to turn away from one in feeling, i. e. to make averse or disinclined to, to alienate, estrange:

legiones abducis a Bruto. Quas? nempe eas, quas ille a C. Antonii scelere avertit et ad rem publicam suā auctoritate traduxit,

Cic. Phil. 10, 3:

ipse Pompeius totum se ab ejus (sc. Caesaris) amicitiā averterat,

had quite alienated himself from, Caes. B. C. 1, 4:

civitates ab alicujus amicitiā,

id. ib. 3, 79:

popularium animos,

Sall. J. 111, 2:

futurum, uti totius Galliae animi a se averterentur,

Caes. B. G. 1, 20:

nobis mentem deorum,

Cat. 64, 406.—Hence, āver-sus, a, um, P. a.
A.
Turned off or away: aversum hostem videre nemo potuit, turned away, i. e. turned in flight, Caes. B. G. 1, 26; hence, backwards, behind, back ( = a tergo; opp. adversus), distant:

et adversus et aversus impudicus es,

before and behind, Cic. de Or. 2, 63, 256:

canities homini semper a priori parte capitis, tum deinde ab aversā,

Plin. 11, 37, 47, § 131; 11, 52, 113, § 272: ne aversos nostros aggrederentur, fall upon our troops in the rear, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30, 3:

ne aversi ab hoste circumvenirentur,

from behind, in the rear, Caes. B. G. 2, 26:

aversos proterere,

id. B. C. 2, 41: aversi vulnerantur, Auct. B. Alex. 30;

32: aversum ferro transfixit,

Nep. Dat. 11, 5:

aversos boves caudis in speluncam traxit,

backwards, Liv. 1, 7, 5 (cf. Prop. 5, 9, 12:

Aversos caudā traxit in antra boves): aversa hosti porta,

Tac. A. 1, 66:

scribit in aversā Picens epigrammata chartā,

upon the back of the paper, Mart. 8, 62 (cf. Juv. 1, 6: liber scriptus in tergo), and so al.— Trop.:

milites aversi a proelio,

withdrawn from the battle, Caes. B. C. 2, 12. — Subst.: āversum, i, n., the hinder or back part, the back (as subst. only in the plur.):

per aversa castrorum receptus est,

Vell. 2, 63 Ruhnk.:

per aversa urbis fugam dederat,

Liv. 5, 29, 4: ad aversa insulae, id. [p. 215] 37, 27, 2:

aversa montis,

Plin. 4, 11, 18, § 41: aversa Indiae, the back or remoter parts of India, id. 37, 8, 33, § 110.—So in adverb. phrase: in aversum, backwards:

Cetera animalia in aversum posterioribus pedibus quam prioribus,

Plin. 11, 45, 101, § 248 (Jan, in diversum ):

collum circum agit (lynx) in aversum,

id. 11, 47, 107, § 256 (Jan, in aversum se; Sillig, in adversum ). —
B.
Disinclined, alienated, unfavorable, opposed, hostile, averse; constr. with ab, with dat., or absol.
(α).
With ab (so most frequently in Cicero):

aversus a Musis,

Cic. Arch. 9, 20:

aversus a vero,

id. Cat. 3, 9, 21:

turbidi animorum motus, aversi a ratione, et inimicissimi mentis vitaeque tranquillae,

id. Tusc. 4, 15, 34:

Quintus aversissimo a me animo fuit,

id. Att. 11, 5 fin.; Col. 11, 1, 14:

aversissimus ab istis prodigiis sum,

Sen. Ep. 50.—
(β).
With dat.:

aversus mercaturis,

Hor. S. 2, 3, 107:

vilicus aversus contubernio,

Col. 12, 1, 2:

defensioni aversior,

Quint. 7, 1, 11 (but acc. to the MSS., adversior seems here to deserve the preference; so Halm; cf. Spald. and Zumpt ad h. l.).—
(γ).
Absol.:

aversa deae mens,

Verg. A. 2, 170:

aversa voluntas,

id. ib. 12, 647:

aversos soliti componere amicos,

Hor. S. 1, 5, 29:

aversus animus,

Tac. H. 4, 80 et saep.:

vultus aversior,

Sen. Ira, 2, 24:

aversi animis,

Tac. A. 14, 26.— Adv. not used.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • avortó — a|vor|tó Mot Agut Nom masculí …   Diccionari Català-Català

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”